Η 25η Μαρτίου

Τέτοιαν ημέρα διάλεξεν η σπλαχνική Μαρία
να ειπεί στον Κύριο του Παντός που τ άψυχα εμψυχώνει:
«Κοίτα στη γη τους Χριστιανούς, που μ άπειρη λατρεία
εμέ γιορτάζουν σήμερα, πόση σκλαβιά πλακώνει;»

Και πνεύμα θείο χύθηκε μεμιάς εις την Αγία
ψυχή του ενδόξου Γερμανού, που ατρόμητος απλώνει
το ξακουστό το Λάβαρο κι από την εκκλησία
πρώτος προβαίνει αγωνιστής και πρώτος ξεσπαθώνει.

Φεύγουν απ’ όλες τις μεριές οι Τούρκοι τρομαγμένοι,
ενώ προφέρει ο Γερμανός κι ηχολογούν οι άλλοι
τον όρκο, π όλην έσειε βαθιά την οικουμένη.
Μέρα γλυκιά, μέρα λαμπρή, μέρα χαριτωμένη!

Κάθε φορά που η λάμψη σου στην εκκλησιά προβάλλει,
πάντα με δάφνη ελεύθερη θα την ιδείς σπαρμένη.

*

Όλη δόξα όλη χάρη

Όλη δόξα, όλη χάρη, άγια μέρα ξημερώνει
και τη μνήμη σου το Έθνος χαιρετά γονατιστό.
Και τα στήθη σου όλο φλόγα με τον ήλιο σου πυρώνεις,
που χρυσός με περηφάνια περπατεί στον ουρανό.

Στην Αγία Λαύρα πρώτα τις χρυσές ακτίνες χύνει,
που λεβέντες πρώτ’ ανάψαν του πολέμου τη φωτιά.
Τη γαλάζια μας Σημαία με τη χάρη του λαμπρύνει
και του θείου Ιεράρχη χαιρετάει τη σκιά.

Ομορφιά και δόξα χύνει όπου γη αιματωμένη
απ’ το τιμημένο αίμα των παιδιών της κλεφτουριάς.
Τ’ άγιο χώμα χαιρετάει και περήφανα διαβαίνει
από τα Ψαρά στο Σούλι και στο χάνι της Γραβιάς.

Απ’ τη Ρούμελη κι εκείθε απ’ την Κλείσοβα περνάει
και στο Μεσολόγγι μέσα χύνει το χρυσό του φως.
Την αιματωμένη γη του χαιρετάει κι ευλογάει,
όπου τόσοι σε μια νύχτα έπεσαν ηρωικώς.

*

Λάμπει ο ήλιος στα βουνά

Λάμπει ο ήλιος στα βουνά,
λάμπει και στα λαγκάδια,
έτσι λάμπει κι η κλεφτουριά,
οι Κολοκοτρωναίοι
με τα μπαϊράκια τα χρυσά,
τις ασημένιες πάλες,
όπου δεν καταδέχονταν
τη γης να τη πατήσουν.

Καβάλα τρώνε το ψωμί,
καβάλα πολεμάνε
καβάλα παν στην εκκλησιά,
για να λειτουργηθούνε.

Φλωριά ρίχνουν στην Παναγιά,
φλωριά ρίχνουν στους ΄Αγιους
και στον αφέντη το Χριστό
τις ασημένιες πάλες.

– Χριστέ βλόγα τις πάλες μας,
βλόγα μας και τα χέρια.

* 

25 του Μαρτιού
25 του Μαρτιού
γραμμένο στα ουράνια
γι αυτό κι εγώ στολίστηκα
με τόση περηφάνια.

Και φόρεσα της λευτεριάς
τα ρούχα τα γραμμένα
σημάδια της ελευθεριάς
καθάρια, τιμημένα.

Πάνω σε ράχες σκάλωσαν
με χιόνια και με κρύα
ζητώντας την ελευθεριά,
για τη γλυκιά πατρίδα.

*

 25η Μαρτίου

Άγια μέρα ξημερώνει ας γιορτάσουμε παιδιά
με τραγούδια, με χαρά, μ’ άγια φλόγα στην καρδιά.
Χρόνια μαύρα, σκλαβωμένα καρτερούσ’ η κλεφτουριά
στην Ελλάδα να δει τη Λευτεριά.

Άγια μέρα ευλογημένη σ’ έχω πάντα στην καρδιά
και σε νιώθω, σε θωρώ φως γεμάτη κι ομορφιά.
Σε δοξάζω, σε θυμάμαι και φωνάζω με χαρά
η Ελλάδα θα ζει παντοτινά.

Δεν ξεχνώ πως έχω ακόμα αδελφούς μες στη σκλαβιά
στης Ηπείρου τα λαγκάδια και στην Κύπρο τη γλυκιά.
Μόνο εύχομαι να ζήσω, να τους δω στη Λευτεριά,
την Ελλάδα ν’ αντικρίσω πιο μεγάλη, πιο πλατιά.

* 

 Για τη γλυκιά Ελλάδα

Για σε γλυκιά Ελλάδα, που τόσον αγαπώ,
τα χείλη μου θα ψάλλουν τραγούδι χαρωπό.
Κι η γη του παραδείσου μου είναι ερημιά,
τη χάρη τη δική σου δεν έχει γη καμιά.

Τ’ αγέρι, τα νερά σου, τα πράσινα βουνά,
τα τόσα θέλγητρά σου δε βρίσκω πουθενά.
παντού πετάς εμπρός μου, χαρά μου, μυστική
βασίλισσα του κόσμου, Ελλάδα μου γλυκιά.

*

 Ευαγγελισμός

Στα πολύ παλιά τα χρόνια,
ο Χριστός πριν γεννηθεί,
η Παναγιά στην εκκλησία
πήγε να προσευχηθεί.

Ξάφνου φάνηκε μπροστά της
ένας άγγελος λαμπρός
που βαστούσε ολάσπρο κρίνο
και σκορπούσε γύρω φως.

Και τρομάζει η Παναγίτσα,
πέφτει ευθύς γονατιστή
και θαμπώνει από το φως του
και τα μάτια της τα κλει’.

«Μη φοβάσαι», της μιλάει,
«εδώ μ’ έστειλε ο Θεός!
Κείνος πάντα σ’ ευλογάει,
και σου είναι βοηθός.

Άκουσε το θέλημά Του
το τρανό το ξακουστό:
Ένας χρόνος πριν περάσει
θα γεννήσεις το Χριστό».

Μόλις είπε αυτά τα λόγια
χάθηκε στον ουρανό
κι η καλή η Παναγίτσα
φχαριστάει το Θεό.

*

 Ο νεοσύλλεκτος

Δώσ’ μου μανούλα μιαν ευχή
κι έλα να σε φιλήσω
μισεύω αύριο ταχύ
και πάω να πολεμήσω.

Φέρ’ του πατέρα το σπαθί
που κρέμεται κει πάνω,
η μέση μου να το ζωστεί,
μαζί του να πεθάνω.

Θα πάμε όλα τα παιδιά
όλα με μια ελπίδα,
γιατί έχουμε όλα μια καρδιά
και όλα μια πατρίδα.

*

1821

Χορός

Άσπρη φουστανέλα, φέσι,
θα ντυθώ γιατί μ’ αρέσει
και θα μπω και θα χορέψω
τα τσαρούχια μου να ρέψω 

Θα μου παίξουν τα κλαρίνα
τα παιδιά απ’ τη Σαμαρίνα.
Θα μου τραγουδούν και οι φίλοι
Καλαματιανό μαντήλι.

Κλέφτικο χορό θα πιάσω
ίσαμε που ν’ αποστάσω.
Οι γιαγιάδες να ξεπορτίσουν
και οι παππούδες να δακρύσουν.

Του Παράδεισου τις πόρτες
να συντρίψουν οι Σουλιώτες
και οι Σουλιώτισσες να ‘ρθουνε
πρώτες στο χορό να μπούνε.

Και να τους κρατήσει χέρι
ο Αντρούτσος το ξεφτέρι.
Να στηθεί χορός γαϊτάνι
απ’ το Ζάλογγο ως το Χάνι.

*

25η Μαρτίου

Αντιλαλούν στις ρεματιές
τα κλέφτικα τραγούδια
κι η Λευτεριά έχει στολιστεί
μ’ αμάραντα λουλούδια.

Λουλούδια που ανθίσανε
στη ματωμένη γη
και βάλσαμο σκορπίσανε
σε κάθε μια πληγή.

Στη Λαύρα γαλανόλευκες
στην Τρίπολη παιάνες,
στο Σούλι και στα Γιάννενα
του λυτρωμού καμπάνες.

Στη Ρούμελη, στα Λάβαρα
και μέχρι το Μοριά,
ένα τραγούδι ακούγεται:

Ω, χαίρε Λευτεριά!
Είναι άγια τούτη η μέρα
και φλογίζει τον αέρα,
μια ολόθερμη αχτίδα,

η Θρησκεία κι η Πατρίδα.
Μέρα Ευαγγελισμού,
άγια μέρα Λυτρωμού
σκόρπισες στη γη χαρά,
Χαίρε, χαίρε Λευτεριά.

*

Πατρίδα μου

Απ’ όλες τις πατρίδες
Εσύ ’σαι η πιο τρανή
Ελλάδα μου ωραία,
Ελλάδα μου τρανή.

Όσοι κι αν ήρθαν χρόνοι
κι αν πέρασαν εχθροί
Εσύ πάντα θα μένεις
ορθή, πάντα ορθή!

Γιατί έχεις για παιδιά σου
τα πιο λαμπρά παιδιά
που πολεμούν γενναία
για την Ελευθεριά!

*

Ο κλέφτης

Βαριά του κλέφτη η καρδιά.
Βαριά και πικραμένη.
Τα στήθια του σκέτη φωτιά
τα μάτια αστροπελέκι.

Του Τούρκου χρόνια η σκιά
επάνω του βαραίνει.
Δεν την αντέχει άλλο πια
τούτη την καταφρόνια.

Σύντροφος μόνο η πίστη του
και φίλος το ντουφέκι.
Μαύρη η νύχτα στα βουνά
τον πνίγει το σκοτάδι.

Ακόμα και τα ζωντανά
τ’ άγρια τα φοβίζει.
Τ’ αποσταμένο του κορμί
έγειρε στο πλατάνι

να κοιμηθεί μία σταλιά
να πάρει μιαν ανάσα
και τ’ όνειρο της Λευτεριάς
στον ύπνο του να ζήσει.

*

Ο ήρωας

Μη με βλέπετε μικρό
έχω φλόγα στην καρδιά
κι αγαπώ πολύ πολύ
την Πατρίδα τη γλυκιά.

Ήρωας στα αληθινά
κάποια μέρα θα γενώ
κι αν η Ελλάδα χρειαστεί,
τ’ άρματα θέλω να ζωστώ.

*

Η μικρή Ελληνοπούλα

Ω! πόσο χάρηκε η παιδική,
η αθώα μου καρδούλα
όταν μια μέρα η μαμά
με είπε Ελληνοπούλα.

Και ποια πατρίδα είν’ αυτή
και ποια μεγάλη χώρα
που ’χει ένα τέτοιο ουρανό
κι ένα καθάριο ήλιο!

*

Η 25η Μαρτίου

Της δόξας λάμπει γαλανό το φώς στη χώρα
γελούν οι κάμποι τραγουδούνε τα νερά
Γιγάντων ίσκιοι ηρωικοί ξυπνήστε τώρα
Στου λυτρωμού τη χρονογύριστη χαρά.

Το σάλπισμά μας πιο τρανό ας αντιλαλήσει
κι απ’ το γλυκό της Άγιας Λαύρας ορθρινό
πλατειά είν’ η γή μας και το χώμα όπου κι ανθίσει
μια Λεφτεριά μοσχοβολά στον ουρανό

Κι όλα τα χέρια ας υψωθούν ανδρειωμένα
πόχουν τα σίδερα συντρίψει τα βαριά
Να στήσουν τρόπαια λαμπρά του εικοσιένα
να θρονιαστή η Ελληνοπούλα η Λευτεριά.

*

Δε χορταίνω (Ελλάδα)

Δε χορταίνω να βλέπω τον ήλιο
που το φώς του σκορπάει στην πλάση
δε χορταίνω να βλέπω τους κάμπους
τα βουνά τις πλαγιές και τα δάση.

Δε χορταίνω να βλέπω τα δέντρα
τις πηγές τη μικρή μας πλατεία
δε χορταίνω να ζω ν’ αναπνέω
στην ωραία αυτή Πολιτεία.

Δε χορταίνω να βλέπω ακρογιάλια
και πανώρια νησιά στην αράδα
δε χορταίνω να βλέπω εσένα
ώ Πατρίδα Ελλάδα, Ελλάδα!

*

Ελλάδα μου

Ελλάδα μου, πατρίδα μου
χώρα μου δοξασμένη
πατρίδα ηρώων και πηγή
ζωής στην οικουμένη

Σε χαιρετούν πατρίδα μου
απ’ άκρη σ’ άκρη όλοι
οι αιώνες που περάσανε
απ’ το ωραίο σου κορμί.

Γιατί είσαι λεβεντογή
των Ακριταίων χώρα
Ελλάδα μου πατρίδα μου
Χώμα Αρχαίο, Ζωή.

*

Εθνική γιορτή

Γιορτάζει η Πατρίδα
μεγάλη χαρά.
Σιμά η δόξα
μ’ ολάσπρα φτερά.

Γιορτάζει η Πατρίδα
σε κάθε μεριά.
Μυρίζουν οι δάφνες
γελά η Λευτεριά.

Σ’ αυτή τη γιορτή μας
ελάτε παιδιά.
Ψηλά τη σημαία
ψηλά την καρδιά.