Τα λαχνίσματα (από το αρχαιοελληνικό ρήμα λαγχάνω= λαμβάνω κάτι με κλήρο) ή κληρωσιές όπως τις έλεγαν αλλιώς είναι σύντομα παιδικά τραγούδια που συνηθίζονταν στην έναρξη των δεκάδων ομαδικών παιχνιδιών που παίζονταν στις αλάνες και τις γειτονιές. Η λέξη λάχνισμα ή παρόμοια της δεν υπάρχει σε ΚΑΝΕΝΑ ελληνικό λεξικό, γεγονός που ενισχύει την άποψη ότι πρόκειται για νεολογισμό κάποιων φιλολόγων του περασμένου αιώνα που επιχείρησαν να εντάξουν τα τραγούδια αυτής της χρήσης υπό μια ευρεία κατηγορία με κοινό όνομα.
Ο βασικός σκοπός τους ήταν να καθορισθεί με δίκαιο και παιγνιώδη τρόπο η σειρά με την οποία τα παιδιά θα μπουν σε ένα παιχνίδι ή σύνθεση της κάθε ομάδας, η ομάδα που θα παίξει πρώτη και άλλα ζητήματα τέτοιου τύπου. Τα λαχνίσματα αποτελούν σημαντικό μέρος της προφορικής παράδοσης των λαών της γης (συναντούμε λαχνίσματα σε πολλές χώρες που μάλιστα μοιάουν μεταξύ τους σε πολλές περιπτώσεις).
Βασικά χαρακτηριστικά των λαχνισμάτων:
-«Να τα βγάλουμε;». Αυτό είναι το ερώτημα που τίθεται πάντα πριν ξεκινήσει ένα λάχνισμα.
-Τα περισσότερα λαχνίσματα ξεκινάνε με τη μαγική λέξη μπουφ που προφανώς δε σημαίνει μπούφος…
-Όλα τα λαχνίσματα λέγονται συλλαβιστά και κάθε συλλαβή αντιστοιχεί και σε ένα παιδί.
-Ο κλήρος είναι η τελευταία συλλαβή του λαχνίσματος
Πρέπει να έχετε συνδεθεί για να σχολιάσετε.